บทที่ 1469

'เข้าใจผิดเหรอ… หากว่าเป็นไปได้ฉันก็อยากให้มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดเหมือนกัน หากเพียงแค่จินไม่ได้รู้ว่าใครคือคนผิดและไม่ได้มีผลประโยชน์เกี่ยวข้อง’ ตอนที่หลิงอี้หรานหลับตอนกลางคืน อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาในห้องเหมือนเดิม ตอนนี้เป็นเวลาเดียวที่เขาสามารถมอง และอยู่ข้าง ๆ เธอได้สักครู่หนึ่ง เธอไม่รู้เลยเหรอว่า เวลานี้มีค่ากับเขามากแค่ไหน? ขณะที่มือของเขากำลังจะเขี่ยผมที่ลงมาเคลียข้างแก้มเธอออก เธอก็ลืมตาขึ้นมาทันที พวกเขาสบตากันและเขาก็ตัวแข็งทื่อทันใด สีหน้าเขาเปลี่ยนและเกือบจะถอยหลังไปเพราะความตระหนก เขาหันหลังกลับเตรียมจะเดินออกจากห้อง เขารู้ว่าเธอไม่อยากเห็นหน้าเขา แม้ว่าเขาจะรออยู่หน้าห้องทุกวัน เธอก็ไม่เคยบอกว่าอยากเจอเขา เธออยากจะอยู่ที่โรงพยาบาลมากกว่ากลับไปที่คฤหาสน์อี้ เขารู้ว่าเธอกลัวว่าจะต้องเจอหน้าเขาหากว่ากลับไปที่บ้าน แต่เมื่อเขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เสียงของเธอก็ดังขึ้น “รอก่อน” เขาหยุดฝีเท้า ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ‘เธอบอกว่ารอก่อนเหรอ? นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า? หรือว่า…’ แต่เขาก็ไม่กล้าหันกลับไปมองเพราะกลัวว่าเขาจะหูฝาดไปเอง “อี้จิ่นหลีมาคุยกันเถอะ” หลิงอี้หรานบอก ก