บทที่ 161

เมื่อกี้นี้คนที่ถูกตบและคนที่ตบกลับสลับกัน จง หรงหรง เอามือปิดหน้าและสีหน้าของเธอก็แสดงถึงความไม่เชื่อ “แก... แกตอบฉันเหรอ?” “ก็คุณตบฉัน ทำไมฉันจะตบคุณกลับไม่ได้ล่ะ?" หลิง อี้หราน โต้กลับ แม้ว่าเธอจะต้องรับผิดชอบ แต่จง หรงหรง ก็จะไม่จบลงด้วยดี “แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกเป็นแค่คนดังอันดับสาม แกมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน?" จง หรงหรง แทบคลั่งด้วยความโกรธ แม้ว่า หลิง อี้หราน จะไม่ใช่ "คนดัง" อย่างที่อีกฝ่ายเรียก ---- “แล้วคุณล่ะ คุณเป็นแค่คนดังตัวเล็ก ๆ เองและถ้าไม่ใช่เพราะ กู้ ลี่เฉิน คุณคิดว่าคุณจะเป็นอย่างที่คุณเป็นอยู่ในวันนี้หรือไม่? คุณวิ่งมาที่นี่ด้วยความลุกลี้ลุกลนในวันนี้เพียงเพราะคุณเลิกกับกู้ ลี่เฉินแล้ว คุณกลัวว่าจะต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณสร้างขึ้นจากความเต็มใจที่จะช่วยเหลือของผู้ชายคนนี คุณคิดว่าฉัน คุณเป็นคนที่ประเสริฐกว่าฉันจริง ๆ เหรอ?” คำพูดเพียงอย่างเดียวของหลิง อี้หราน ทำให้ใบหน้าของจง หรงหรง แดงก่ำไม่ต้องพูดถึงว่าเธอกำลังถูกผู้สังเกตการณ์ จง หรงหรง รู้สึกว่าเธอกำลังจมดิ่งลงไปในหลุมลึกและลึกลงไปและเธอเกลียดคนที่อยู่ตรงหน้าเธอมาก เธอยกมือขึ้นและกำลังจะตบหน้าอีกครั้ง แ