บทที่ 177

’อี้ จิ่นหลี หนุนหลัง หลิง อี้หราน ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว!' - หลิง อี้หราน เดินตามอี้ จิ่นหลี เข้าไปในห้องส่วนตัว เมื่อหลิง อี้หราน นั่งลง อี้ จิ่นหลี ก็ขอให้ผู้จัดการนำอาหารเรียกน้ำย่อยมาก่อน “มาเถอะ กินอะไรสักหน่อยเพื่อบรรเทาความหิวก่อน อาหารทานเล่นที่นี่รสชาติดีทีเดียว” เขาหยิบอาหารเรียกน้ำย่อยในขณะที่เขาพูดและนำมันมาต่อหน้าเธอ หลิง อี้หรานมองไปที่อาหารเรียกน้ำย่อยตรงหน้าเธอและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะรับมันและกิน จากนั้น อี้ จิ่นหลี ก็วางเมนูไว้ตรงหน้าหลิง อี้หราน เขาบอกว่า “พี่ลองดูสิว่ามีอะไรอยากลองบ้างไหม” "ไม่เป็นไร คุณสั่งแทนฉันได้เลย ฉันไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษ” แม้ในขณะที่เธอกำลังรับประทานอาหารเรียกน้ำย่อยที่ทำอย่างประณีตนั้นก็เหมือนกับว่าลิ้นของเธอมีขี้ผึ้งอยู่ เธอไม่สามารถเพลิดเพลินกับรสชาติของอาหารได้อย่างถูกต้อง อี้ จิ่นหลี หรี่ตาและจ้องไปที่ หลิง อี้หราน ในขณะนั้นบรรยากาศก็เริ่มเย็นลงอย่างกะทันหัน ผู้จัดการที่ยังคงอยู่ในห้องส่วนตัวกลั้นหายใจในขณะที่หัวใจของเขาเต้นรัว ๆ อย่างรวดเร็ว เขากลัวว่าผู้ชายคนนี้จะอารมณ์เสียในตอนนี้ โชคดีที่รอยยิ้มปรากฏบนใบห