บทที่ 179

ขณะนั้นมีคนมาเคาะประตูห้องส่วนตัว อี้ จิ่นหลี ตอบอย่างง่ายดาย “เข้ามา” ประตูเปิดออก เป็นผู้จัดการและพนักงานเสิร์ฟสองสามคนที่นำอาหารเข้ามา หลิง อี้กราน ต้องการดึงมือของเธอกลับ แต่ อี้ จิ่นกลี จับมือของเธอไว้แน่น เขากล่าวว่า “อย่าขยับ มันยังเย็นอยู่เลย” ในขณะนั้นผู้จัดการและพนักงานเสิร์ฟต่างก็จ้องมองไปที่มือทั้งสองคู่ที่ประสานกัน สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของหลิง อี้หราน ร้อนขึ้น อี้ จิ่นหลี ยังคงให้ความอบอุ่นมือของหลิง อี้หราน ราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง ‘นี่คือ… นายน้อยอี้จริง ๆ หรือ? นายน้อยอี้ในตำนานที่ถอดเสื้อผ้าผู้หญิงและโยนเธอลงบนถนนหากเธอพยายามยั่วยวนเขาโดยตั้งใจ? 'กล่าวกันว่า ความสนใจผู้หญิงของนายน้อยอี้นั้นเป็นศูนย์ แต่ตอนนี้เขาอ่อนโยนต่อ... ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาคนนี้มาก!' ฉากนี้สะเทือนใจมากจริง! โชคดีที่ผู้จัดการไหวตัวได้เร็วและกระแอม เขารีบให้พนักงานเสิร์ฟวางจานบนโต๊ะและออกจากห้องไป จากนั้นเขาก็ปิดประตูอย่างระมัดระวัง “ผู้จัดการเราไม่ได้หลอนไปใช่ไหม?” มีคนกระซิบกับผู้จัดการ “ผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน?” ผู้จัดการกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ผู้หญิงคนนั้นอาจกลายเป็นเจ้าของเมืองนี้ในอนา