บทที่ 186

“หลังจากสิ่งที่พวกเขาทำกับพี่และถูกกักขังมาหลายวันเพราะพี่ พี่ไม่กังวลหรือว่าพวกเขาจะแค้นพี่และทำสิ่งที่แย่กว่านั้นหากพวกเขาถูกปล่อยตัว?” เขาถาม หลิง อี้หราน ยังคงเงียบ เธอเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้น ลุงของเธอจะไม่รู้สึกขอบคุณเธอที่ช่วยปลดปล่อยพวกเขา แต่พวกเขาจะรู้สึกไม่พอใจต่อเธอมากขึ้น “พวกเขาเป็นคนที่ฉันไม่สนใจ ฉันไม่ต้องใส่ใจไม่ว่าพวกเขาจะเกลียดฉันมากแค่ไหนหรือว่าพวกเขาคิดอย่างไรกับฉัน” เธอมองลงมาและตอบอย่างใจเย็น อย่างไรก็ตามความสงบดังกล่าวทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจอย่างอธิบายไม่ได้ “แล้วผมล่ะ” ทันใดนั้นเขาก็ถาม "อะไร?" เธอผงะและไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา เขาวางมือทั้งสองข้าง ข้างเตียงและโน้มตัวเข้าไปใกล้ “แล้วผมล่ะ? พี่สนใจผมไหม? พี่กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ผมคิดเกี่ยวกับพี่หรือไม่? ' หลิง อี้หราน ตะลึง ถ้าเขาเป็นจินเธอก็ต้องสนใจแน่ ๆ แต่ตอนนี้เขาคือ อี้ จิ่นหลี... “ผมเดาว่าพี่คงไม่สนใจน้อยลงหรอกว่าผมก่อปัญหาหรือเปล่าใช่ไหม? “แล้วถ้าผมเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ล่ะ?” เขาท้าทายเธอ เธอกัดริมฝีปากและหายใจเข้าลึก ๆ "ฉันสนใจ” เขาตกใจมากที่ได้ยิน