บทที่ 240

หลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าเธอเป็นแพนด้าที่ฝูงชนเฝ้าดู "หืม พี่สาวอยากให้ผมไปส่งจริง ๆ ใช่ไหม?" เสียงของเขาดังขึ้นในหูของเธออีกครั้ง เธอหน้าแดงมากขึ้นก่อนจะรีบพูดว่า "เปล่า" ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบกลับเข้าไปในห้องของเธอและปิดประตูที่อยู่ติดกัน อี้ จิ่นหลี ยิ้มจาง ๆ เมื่อเขาหันกลับไปใบหน้าของเขาก็กลับสู่การแสดงออกตามปกติ เขาเดินไปที่เก้าอี้และนั่งลงเชื่อมต่อระบบเครื่องเสียงใหม่อีกครั้ง “ประชุมกันต่อเถอะ” อี้ จิ่นหลี พูดเบา ๆ และดูเหมือนเขาจะไม่สนใจความจริงที่ว่าทุกคนพยายามสอดรู้สอดเห็น "จิน นี่คือคนที่โทรหาคุณในระหว่างการพบกันครั้งล่าสุดของเราใช่ไหม?" มีคนถามในขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะสอดรู้สอดเห็น อี้ จิ่นหลี เลิกคิ้วเล็กน้อย "ทำไมคุณถึงอยากรู้?" ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็ตัวสั่นและพูดด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ ว่า "งั้น... เราจะดำเนินการประชุมต่อไปครับ" แม้ว่าจะเป็นการประชุม แต่ก็มีเสียงในใจของทุกคนที่คาดเดาว่าท่านประธานของพวกเขาดูเหมือนจะอยู่ด้วยกัน… กับผู้หญิงคนหนึ่ง! ... หลิง ลั่วอิน รู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอไปตามหาหลิง อี้หราน ในห้องเช่า แต่ก็ไม่พบอะไรเลย ห้องเช่าไม่มีใครอยู่เลย ไม่มีแม้แต