บทที่ 256

มีคลื่นน้อย ๆ ในดวงตาของเขาและตาคู่นั้นเผยให้เห็นความอ่อนโยนบางอย่างที่ดูเหมือนจะบอกว่าเขาสามารถทนกับเธอได้ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม ประกายในดวงตาของเขาและรอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของเขานั้นสวยงามอย่างสุดจะพรรณนา หลิง อี้หราน ก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังงี่เง่า แม้ว่าเธอจะสั่งอาหารทั้งหมดในเมนู แต่ก็ยังไม่มีอะไรให้อี้ จิ่นหลี เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? เธอกำลังระบายความโกรธออกไปด้วยวิธีโง่ ๆ อย่างนั้นสินะ ด้วยความผิดหวัง หลิง อี้หราน ยื่นเมนูกลับไปให้หนักงานอย่างไม่พอใจและพูดว่า "แค่นี้ค่ะ" “นั่นหมดแล้วใช่ไหม?" อี้ จิ่นหลี กล่าวด้วยรอยยิ้ม หลิง อี้หราน กัดริมฝีปากของเธอสักครู่ก่อนจะพูดว่า "แค่นั้นแหล่ะ" "กินหมดได้เหรอครับ? มันสำหรับเจ็ดหรือแปดคนนะครับ มันไม่มากเกินไปสำหรับคุณสองคนเลยเหรอครับ?" พนักงานกล่าวอย่างมีชั้นเชิง อี้ จิ่นหลี พูดเบา ๆ ว่า "สำหรับตอนนี้ แค่นั้นก่อน" พนักงานหยิบเมนูและจากไป อี้ จิ่นหลี มองไปที่หลิง อี้หราน และพูดว่า "ถ้าพี่คิดว่ายังไม่พอ พี่สั่งเพิ่มได้อีกนะ" น้ำเสียงที่ผ่อนคลายของเขาทำให้หัวใจของเธอกระโจนอีกครั้ง “เมื่อกี้ฉันงี้เง่าเอง ฉันจะเปลี่ยนรายการอาหารและลบรายการ