บทที่ 275

“ไม่มีใครไล่พี่ออกได้” อี้ จิ่นหลี พูดด้วยความมั่นใจ “แค่รักษานิ้วให้ดีก่อน พี่คิดว่าพี่จะยกของและกวาดพื้นได้ด้วยสภาพมือของพี่ในตอนนี้หรือไง?” หลิง อี้หราน ก้มหน้าลง นิ่งและเงียบ เธอไม่สามารถทำอะไรด้วยมือของเธอได้จริง ๆ "รักษามือของพี่ให้หายดีก่อน พี่จะทำอะไรก็ได้ทุก ๆ อย่าง ตามที่พี่ต้องการในตอนที่มือของพี่หายเป็นปกติดีแล้ว” อี้ จิ่นหลี กล่าว และเหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ และเขาก็พูดขึ้นว่า "คืนนี้พี่จะไปเจอชิน เหลียนอี้ ใช่ไหม? ทำไมพี่ไม่ขอเลื่อนนัดไปก่อน จนกว่าแผลที่มือของพี่จะดีขึ้นล่ะ?" คนที่คุ้นเคยกับ อี้ จิ่นหลี อาจจะแปลกใจที่ได้ยินแบบนั้น เมื่อผู้ชายที่เข้าใจยากอะไรที่สุดใน เมือง เฉิน ต้องมาเป็นห่วงเกี่ยวกับการบาดเจ็บของผู้หญิงมากขนาดนี้? ถ้าหากเป็นคนอื่นที่ตัวชุ่มไปด้วยเลือดพร้อมลมหายใจเฮือกสุดท้ายยืนอยู่ตรงหน้าเขา พวกนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาสนใจเลยแม้สักนิดเดียว "ฉันต้องไป" หลิง อี้หราน ตอบด้วยความเเน่วเเน่ "ดูเหมือนว่า เหลียนอีจะมีข่าวเกี่ยวกับพยานในคดีของฉัน ฉันจะไปพบเธอและสืบว่าเกิดอะไรขึ้น" เธอไม่ได้สังเกตเลยว่า สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไป ขณะที่เธอกำลัง