บทที่ 285

เธอแบกเขาขึ้นบนหลังของเธอด้วยความยากลำบาก พร้อมกับพูดปลอบเขา “ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะพานายลงไปจากภูเขาเอง ฉันจะพานายไปที่สถานีตำรวจ” ไม่ต้องกลัว... ตัวของเธอสั่นมาก แม้แต่เสียงของเธอก็สั่นเช่นกัน แม้เธอจะรู้สึกกลัวแต่ก็คอยพูดให้เขารู้สึกสบายใจ “นายหนักมาก…” เธออดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “ฉันขอโทษ” หลังจากนั้นเขาจึงเอ่ยขอโทษเธอ “ฮิฮิ ถ้านายหายดีเมื่อไหร่ก็มาแบกฉันบ้างนะ” เธอกล่าวพร้อมกับยิ้มออกมาในขณะที่เดินต่อไป เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะมีผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มาปกป้องเขา “ในอนาคตฉันจะแบกเธอเอง” เขากล่าวกับเธอรางกับนั่นเป็นคำสัญญา เขาพูดกับตัวเองในใจว่าใยอนาคตเขาจะเป็นคนแบกเธอให้ได้ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน เขาจะแบกรักเธอไว้เอง เธออยู่ไหนบนโลกใบนี้? หลายปีที่ผ่านมาเขารู้สึกเสียใจทุกครั้งที่ปล่อยเธอไป ถ้าเขาสามารถรั้งเธอไว้ได้ ตอนนี้เธอจะอยู่เคียงข้างเขาไหม? แต่หลิง อี้หราน ก็ไม่ใช่คนที่เขาตามหา งั้น... “เธออยู่ไหนนะ?” เขาหลุดถามออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา มีเพียงความเงียบงันที่ตอบกลับคำถามของเขา ... หลิง อี้หราน หาเวลาเข้าไปศูนย์สุขสภิบาลเพื่อทำเรื่องลาออก ผู้อำนวยการของศูนย์สุขาภิบาล