บทที่ 379

”ใช่” เธอสำลัก แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินห้าสิบล้านเหรียญจากไหนได้อีก ทันใดนั้น อี้ จิ่นหลี หัวเราะเบา ๆ “ผมไม่ต้องการ!” มันทำให้ร่างกายของหลิง อี้หราน แข็งทื่อและทันใดนั้นเธอก็ดูเหมือนลูกบอลที่ไร้ลม แม้ว่าหนทางสุดท้ายของเธอหายไป ใช่ แน่นอนว่าเขาจะปฏิเสธเธอ อะไรที่เธอคิดว่าถ้าเธออยู่กับเขาและยอมทุกอย่างที่เขาขอเขาจะให้เงินเธอห้าสิบล้านเหรียญ? หลิง อี้หราน หัวเราะกับตัวเอง เป็นเพราะเธอคิดว่าเธอมีค่ามากขนาดนั้นเลยเหรอเพราะเธอคิดว่าความสนใจของเขาที่มีต่อเธอมันมีมูลค่าถึงห้าสิบล้านเหรียญเลยเหรอ? หลิง อี้หราน ก้มหัวลงเงียบ ๆ มือของเธอที่เคยจับมือของอี้ จิ่นหลี ก็ดูเหมือนจะสูญเสียแรงกำลังทั้งหมดในขณะที่ปล่อยไป อี้ จิ่นหลี มองไปที่หลิง อี้หราน อย่างมืดมนและหลังจากนั้นครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “ผมคิดว่าพี่ควรพักผ่อนบ้างจะดีกว่านะพี่สาว ผมจะบอกให้สาวใช้หาอะไรให้พี่กินก่อนเข้านอน” จากนั้น อี้ จิ่นหลี ก็เดินออกจากห้องไปและหลิง อี้หราน ก็ถูกทิ้งให้อยู่ในห้องนั้นคนเดียว มือของ หลิง อี้หราน โอบรอบตัวเองอย่างช้า ๆ แน่นอนว่า... เธอถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวอีกครั้ง กลับกลายเป็นว่าควา