บทที่ 411

เขากลัวว่าเธอจะไม่ชอบเขามากพอ เขากลัวว่าความรักของเธอที่มีต่อเขาจะถูกแทนที่ได้ตลอดเวลา และวันหนึ่งเธอจะทิ้งเขาไป! เขาค่อย ๆ หันร่างของเธอเข้ามาหาเขาเพื่อให้พวกเขาหันหน้าเข้าหากันและกัน แม้ตอนนี้ความมืดจะปกคลุมไปทั่วห้องนั่งเล่น แต่แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้หลิง อี้หรานยังคงสามารถมองเห็นเค้าโครงใบหน้าของอี้ จิ่นหลี ได้ แต่เธอไม่สามารถมองเห็นการแสดงออกทางใบหน้าของเขาได้ อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังมองมาที่เธอเหมือนกัน เธอค่อย ๆ ยกมือขึ้นแนบกับแก้มของเขา และกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่น “ได้สิ ฉันจะชอบคุณมากกว่านี้” หากในตอนแรกเธอรู้สึกสับสนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา และไม่รู้สึกถึงอนาคตในความสัมพันธ์นี้ ตอนนี้เธอกลับขอร้องให้มันแตกต่างไปจากเดิม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตของพวกเขา เธอจะยอมรับผู้ชายคนนี้ จะให้ความรักแก่เขามากขึ้น และจะปลอบประโลมเมื่อเขาไม่สบายใจ—อย่างน้อยก็ในตอนนี้ หลังจากจบคำพูดของเธอ เธอเขย่งตัวและบรรจงจูบริมฝีปากของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมีสติและจูบเขาด้วยความรู้สึกที่แท้จริง ราวกับว่าเธอได้ใส่ความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อเขาไว้ในจูบนั้น ร่า