บทที่ 421

ช่วงนี้เขาตั้งใจจะนอนบนเตียงเดียวกันกับเธอ แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แต่ดูเหมือนว่าการนอนบนเตียงเดียวกันจะกลายเป็นความต้องการของจิตใต้สำนึก หลิง อี้หราน ต้องเปิดไฟตลอดการนอนหลับ ดังนั้นเธอจึงกล่าวอย่างไพเราะว่า “ดูเหมือนคุณจะไม่คุ้นเคยกับการฉันที่เปิดไฟนอน บางทีคุณควรกลับไปนอนที่ห้องของคุณนะ” อี้ จิ่นหลี จึงตอบว่า “ผมอยากนอนกับพี่ ผมรู้สึกสบายใจเวลานอนกับพี่ ถ้าพี่อยากจะเปิดไฟก็ไม่เป็นอะไร” หลิง อี้หราน จึงตัดสินใจเก็บประโยคถัดไปไว้กับตัวเอง คำพูดที่อี้ จิ่นหลี กล่าวออกมานั้น... ค่อนข้างยั่วยวน! เขาไม่รู้เหรอว่าคำพูดเหล่านั้นสามารถทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่เหมาะสมได้? “จะนอนแล้วเหรอ?” อี้ จิ่นหลี ถามขณะที่เขาจ้องมองหลิง อี้หราน เดินไปที่เตียง “อืม” หลิง อี้หราน ตอบด้วยใบหน้าที่กระสับกระส่าย หลิง อี้หราน ยกผ้าห่มขึ้นและขึ้นไปบนเตียง แขนของอี้ จิ่นหลี โอบรอบเอวของเธอไว้อย่างง่ายดาย เขาซุกใบหน้าของเขาไว้ในอกของเธอขณะที่กอดเธอแน่น ราวกับว่าเขายังเป็นเด็กที่ถูกให้ท้ายโดยผู้ใหญ่รอบ ๆ ตอนนี้เขาดูเหมือนเด็กน้อย และทำตัวต่างออกไปจากปกติ หลิง อี้หราน กำลังจินตนาการถึงความไร้เดีย