บทที่ 425

หลิง อี้หราน อดที่จะคิดไม่ได้ว่า ‘เธอมีความสำคัญในหัวใจของเขาจริง ๆ หรือเปล่า? พวกเขารู้จักกันแค่หกเดือนเท่านั้น ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอจะลึกซึ้งถึงขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?’ แต่อย่างไรก็ตาม อี้ จิ่นหลี ไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหกเธอ เธอไม่มีอะไรจะให้เขา ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะหลอกลวงเธอใช่ไหม? “ตกลงไหมครับพี่?” น้ำเสียงของ อี้ จิ่นหลี เปรียบเหมือนแม่เหล็กที่เต็มไปด้วยความปรารถนา จนเธอไม่อาจเพิกเฉยได้ ในขณะเดียวกันเขาถามคำถามเดิมเป็นครั้งที่สาม “ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะทำอาหารให้มากขึ้นถ้าฉันมีเวลา” หลิง อี้หราน กลับมารู้สึกตัว และรู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นแรง “โอเค” อี้ จิ่นหลี หัวเราะเบา ๆ หลิง อี้หราน รีบก้มศรีษะและทำความสะอาดกล่องอาหารกลางวันบนโต๊ะ เมื่อเธอกำลังจะปิดฝา เธอก็ส่งเสียงร้องและดึงนิ้วกลับโดยไม่รู้ตัว เธอสะอื้นออกมาอย่างเจ็บปวด “เกิดอะไรขึ้น?” อี้ จิ่นหลี ถามอย่างกังวล “ไม่มีอะไร แค่เล็บของฉัน มันบิ่นเพราะฝากล่องข้าว ฉันจะตัดมันตอนฉันกลับบ้าน” หลิง อี้หราน ตอบ แม้ว่าปกติแล้วเธอจะเล็มเล็บบ่อย ๆ แต่สองสามวันที่ผ่านมาเธอไม่ได้ทำมันบ่อย ๆ ดังนั้นเล็บของเธอจึงยาวกว่าปก