บทที่ 449

”ไม่มีอะไร ผมแค่อยากจะกอดพี่ไว้แบบนี้สักพัก” เขากระซิบ ใบหน้าของเขาแนบลึกลงไปที่คอของเธอและพลันดมกลิ่น ราวกับว่าแค่กอดเธอแบบนี้จะทำให้เขาสบายใจได้ หลิง อี้หรานคิดว่าพฤติกรรมของอี้ จิ่นหลี ในตอนนี้เหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ เขาเหมือนเด็กที่กำลังจับของเล่นล้ำค่า เธอเป็นของเล่น หลิง อี้หรานยกมือขึ้นและกอดอี้ จิ่นหลีกลับอย่างนุ่มนวล ในขณะที่เธอวางมือรอบตัวเขา ร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเสียงทุ้มต่ำของเขาก็ดังขึ้นในหูของเธอ “ผมชอบวิธีที่พี่กอดผมนะพี่สาว พี่จะกอดผมอีกหน่อยไหม?” น้ำเสียงของเขาเป็นที่รักใคร่ เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ “ได้สิ” เธอตอบในขณะที่ยังคงกอดเขาไว้ เธอปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ... ... เช้าวันรุ่งขึ้น ชิน เหลียนอีมาถึงทางเข้าของคฤหาสน์อี้ตรงเวลาที่นัดกันไว้ อย่างไรก็ตามนอกจากชิน เหลียนอีแล้ว ไป๋ ทิงซินก็มาด้วยเช่นกัน เขาเป็นคนขับ รถที่เขาขับคือรถราคาถูกของชิน เหลียนอี ไป๋ ทิงซินและอี้ จิ่นหลีจ้องมองหน้ากันที่ประตูคฤหาสน์อี้ ในขณะที่ชิน เหลียนอีได้เริ่มลากหลิง อี้หรานไปที่ด้านหลังของรถเพื่อที่พวกเขาจะได้พูดคุยกันอย่างอิสระ