บทที่ 516

เป็นเรื่องยากที่หลิง อี้หรานจะได้ยินอี้ จิ่นหลีเรียกใครว่าพื่อน ดังนั้นเย่ ฉงเว่ยน่าจะสนิทกับเขา “สวัสดีค่ะ ฉันหลิง อี้หราน” หลิง อี้หรานแนะนำตัวเองอย่างสง่างาม “สวัสดีครับ ผมอยากพบคุณมานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสสักที” เย่ ฉงเว่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาเคยสงสัยมาตลอดเกี่ยวกับผู้หญิงที่สามารถเอาชนะใจเพื่อนรักของเขาได้ ในวันตรุษจีน เย่ ฉงเว่ยรู้สึกตกใจและรู้สึกทึ่งกับความจริงที่ว่าเพื่อนสนิทของเขาพาเจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่งไปที่เมืองที่อยู่ถัดจากเมืองเฉินเพื่อไปหาเธอ เขายังทิ้งนายท่านอี้ ไว้ข้างหลังเพื่อเธออีกด้วย ตอนนี้ หลังจากที่ได้พบกับหลิง อี้หราน เย่ ฉงเว่ยคิดว่าแม้ว่าเธอจะไม่ได้สวยงามอย่างน่าทึ่ง แต่สายตาของเธอกลับทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกสบายใจ สายตาของเธอช่างอ่อนโยนและทำให้รู้สึกไม่ต้องกังวลอะไร เมื่อยืนเคียงข้างหลิง อี้หราน จิ่นหลีเองก็ดูผ่อนคลายกว่าปกติ เย่ ฉงเว่ยเข้าใจทันทีว่าทำไมเพื่อนสนิทของเขาถึงตกหลุมรักหลิง อี้หราน คนอย่างพวกเขามักอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยคนทรยศ คนรอบข้างมีแต่คนหน้าซื่อใจคดมากกว่าคนจริงใจ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่สูงในลำดับชั้นทางสังคม แต่ความผิดพลาดเพียงเล็