บทที่ 550

ราวกับว่า ต่อให้คนในภาพจะรักกันมากแค่ไหน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เธอคิดว่าเธอยอมแพ้กับเรื่องนี้ไปแล้ว ในตอนนี้ เธอแค่ต้องการปกป้องลูกชายและครอบครัวของเธอเท่านั้น! … หลังจากที่หลิง อี้หรานกลับมาถึงคฤหาสน์อี้ เธอรู้สึกได้ถึงหัวใจที่หนักหน่วงของเธอ อี้ จิ่นหลีจึงกล่าวว่า “พี่ยังคิดถึงอาหยันน้อยอยู่เหรอ?” หลิง อี้หรานพยักหน้า “พี่โจวไม่อยากให้เย่ เหวินหมิงตามหา พี่โจวคอยบอกอาหยันน้อยเสมอว่าพ่อของเขาอยู่บนสวรรค์ แต่ในขณะเดียวกัน เย่ เหวินหมิงกลับมีใครอีกคนอยู่ด้วย ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงจะอยู่ห่าง ๆ จากพวกเขาและจะไม่ไปเจอเขาอีกครั้ง” สิ่งที่เธอพูดทำให้เขาขมวดคิ้ว เธออาจไม่ได้หมายความถึงสิ่งที่พูด แต่เขาในฐานะผู้ฟังคิดว่าคำพูดของเธอนั้นจริงจัง “เป็นเพราะ... เขาส่งโจว เชียนหยุนเข้าคุกเหรอ?” อี้ จินหลี่ถาม เขารู้สึกประหม่าเมื่อถามคำถามที่แสนธรรมดานี้ออกไป “ใช่” คำตอบของหลิง อี้หรานดังก้องในใจของเขา หัวใจของอี้ จิ่นหลีแทบจะหยุดนิ่ง “แล้วถ้าเป็นผม... พี่จะหนีไปและไม่มาเจอผมอีกไหม?” อี้ จิ่นหลีถามทันที “ถ้าเป็นคุณเหรอ?” หลิง อี้หรานมองเขาด้วยความสับสน “แต่คุณไม่ใช่เย่ เหวินหมิงเสียหน่อย