บทที่ 565

“ถ้าพี่อยากเห็นผมร้องไห้ ผมก็จะร้องไห้” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอแสดงออกว่าไม่เชื่อสิ่งที่เขาบอก เขาพูดว่า... เขาจะร้องไห้เหรอ? “ทำไมล่ะ?” เขาถามด้วยรอยยิ้ม “คุณบอกว่าคุณ...” “ถ้าพี่อยากเห็น ผมก็จะทำ ผมจะพยายามทำทุกอย่างที่พี่ต้องการ” เขาพูดขณะที่ก้มหน้าลงช้า ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาขยับเข้ามาใกล้เพื่อให้เธอได้เห็นชัด ๆ หลิง อี้หรานจ้องมองด้วยความรู้สึกว่างเปล่า ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับเธอมากจนเธอสามารถเห็นเงาตัวเองสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เขายิ้มและพูดด้วยสีหน้าจริงจังราวกับว่าต้องการให้ตอบว่า ‘ได้’ แล้วเขาก็จะร้องไห้และหลั่งน้ำตา “พี่ครับ?” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้งในหูของเธอ เสียงกระซิบที่น่าดึงดูด เธอส่ายหัวและตอบว่า “ไม่” คำตอบของเธอทำให้เขารู้สึกสงสัย “ทำไม?” “เพราะฉันจะรู้สึกเศร้า ถ้าคุณร้องไห้ นั่นแสดงว่าคุณเสียใจมากและฉันไม่อยากเห็นคุณเสียใจ” เธอกล่าว ดวงตาของเขาเป็นประกาย คำพูดของเธอเหมือนกับความอบอุ่นที่ไหลเวียนผ่านเข้าหูของเขาและซึมเข้าไปในหัวใจและปอด โลกนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่หวังให้เขาโชคร้าย แม้แต่เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ที่เ