บทที่ 615

ตอนนี้มันดูเหมือนห้องที่เธออยู่มาก่อน ก่อนที่เธอจะเข้าคุก สิ่งของที่เป็นของแม่... เธอเคยเก็บมันไว้ในกล่องใต้เตียงของเธอ หลิง อี้หรานไปที่ข้างเตียงและพยายามเอากล่องออกจากใต้เตียง “เดี๋ยวผมฉันทำให้” อี้ จิ่นหลีหมอบลงและช่วยหลิง อี้หรานเอากล่องออกจากใต้เตียง ทำให้เสื้อผ้าของเขาเปื้อนฝุ่นจำนวนมาก “ฉันขอโทษ” เธอกล่าว เธอรู้ว่าเขาเป็นคนรักความสะอาด เมื่อตอนที่เขาอยู่ในบ้านเช่ากับเธอ เขาแทบจะไม่เคยปล่อยให้ตัวเองต้องโดนฝุ่นเลย “ขอโทษอะไร? มันเป็นหน้าที่ของผู้ชายที่จะช่วยผู้หญิงของเขาไม่ใช่เหรอ” อี้ จิ่นหลีถาม ‘ผู้หญิงของเขา’ คำพูดเหล่านั้นทำให้หน้าของหลิง อี้หรานเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที จากนั้นความสนใจของเธอก็ตกลงไปอยู่ที่กล่องที่อยู่ตรงหน้าเธอ ในนั้นมีเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่เธอทิ้งไว้ ภาพวาดที่แม่ของเธอวาดกับเธอและของเล่นชิ้นเล็ก ๆ ที่เธอซื้อให้ตัวเอง ของเหล่านี้ทั้งหมดถูกบรรจุลงในกล่องในตอนที่เธออายุมากขึ้น น่าเสียดายที่เธอยังเด็กเกินไปในตอนที่แม่ของเธอเสียชีวิต ความทรงจำของเธอก็เลือนลางจางหายไป เมื่อเธอโตขึ้น สิ่งของของแม่ก็เหลือไม่มากแล้ว หลิง อี้หรานเปิดกล่องและมองดูสิ่งที่คุ้