บทที่ 681

ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเป็นประกายขณะที่เขาหลุบตาลงต่ำ “บางทีเขาอาจจะรู้สึกแย่หลังจากใส่ร้ายพี่ เขาเดินทางไปต่างประเทศแล้วและถ้าเขาไม่อยากกลับมา เราก็คงจะจับเขาได้ไม่ง่ายขนาดนี้ เขายอมกลับมาเมื่อเขารู้ว่าพวกเรากำลังสอบสวนคดีนี้อีกครั้ง” แน่นอนว่าสิ่งที่เขาไม่ได้พูดออกไปก็คือว่าน หยวี่หมิงเต็มใจที่จะยอมจำนนเพราะเขาใช้วิธีการมากมายในการบีบบังคับให้ชายคนนั้นทำเช่นนี้ “รู้สึกแย่เหรอ?” หลิง อี้หรานถอนหายใจ “เขามาขอโทษเพียงเพราะเขารู้สึกแย่งั้นเหรอ? มันเหมือนกับการฆ่าใครสักคนและขอการอภัยจากเหยื่อ คุณไม่คิดว่ามันไร้สาระเหรอ? ฉันไม่ได้ตายในคุก แต่ถ้าฉันตายในคุก ฉันก็คงไม่ได้มายืนอยู่ต่อหน้าเขาแบบนี้!” คำพูดของเธอบีบหัวใจเขาอย่างแรงและทำให้เขาหายใจลำบาก “ถ้าอย่างนั้น... พี่จะไม่ยกโทษให้เขาใช่ไหม?” อี้ จิ่นหลีพึมพำถาม “ใช่ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายที่ทำร้ายฉันขนาดนี้!” หลิง อี้หรานตอบโดยไม่ได้สังเกตุท่าทางที่ผิดปกติของอี้ จิ่นหลี เธออยู่ในความทุกข์ทรมานจากการถูกใส่ร้ายมายาวนาน “เขากล้าดียังไงถึงมาขอให้ฉันยกโทษให้? เขากล้าดียังไง? ถ้าการคุกเข่าและขอโทษคือวิธีแก้ปัญหา แล้วทำไมต้องมาลากกฎหมายมาเก