บทที่ 709

‘ผู้กระทำผิดบอกให้เหยื่อลืมอดีตอย่างนั้นเหรอ? ห่าว อี้เหมิงมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้?’ ใบหน้าของห่าว อี้เหมิงเปลี่ยนเป็นสีซีดจางลงทันที “คุณหลิง ฉันแค่หวังว่าเราจะสามารถตกลงกันได้” “ฉันไม่คิดว่าเราจะสามารถสงบศึกกันได้” หลิง อี้หรานตอกกลับ ห่าว อี้เหมิงต้องการพูดมากกว่านี้ แต่อี้ จิ่นหลีกลับพูดแทรกขึ้นมา “ถ้าอี้หรานบอกว่าเธอจะไม่ยกโทษให้คุณก็คือไม่ยกโทษให้” ห่าว อี้เหมิงตัวสั่นอยู่ครู่หนึ่งและแทบจะยืนนิ่งไม่ไหวติง ทันใดนั้นเซียว จื่อฉีก็พูดสนับสนุนคู่หมั้นของเขาทันที หลิง อี้หรานหันหน้าไปหาอี้ จิ่นหลีและพูดว่า “จิน ฉันอยากไปที่อื่นแล้ว” เธอรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องเผชิญหน้ากับคนสองคนที่เคยทำร้ายเธอ “ได้สิ” อี้ จิ่นหลีตอบ เขากำลังจะพาเธอไปที่อื่น ขณะที่ทั้งสองหันหลังกลับไป เซียว จื่อฉีก็พูดขึ้นทันทีว่า “อี้หราน ผมขอโทษ” หลิง อี้หรานหยุดเดินแต่ไม่หันหลังกลับ เป็นเรื่องน่าเศร้าที่เขาปล่อยให้ห่าว อี้เหมิงทำลายมือของเธอ อี้ จิ่นหลีหันกลับมาและเหลือบมองเซียว จื่อฉีอย่างเย็นชา ทันใดนั้น เซียว จื่อฉีก็รู้สึกถึงความเหน็บหนาวจากฝ่าเท้าของเขาซึ่งในไม่ช้าความเหน็บหนาวนั้นก็แผ่กระจายไปทั่วร่างก