บทที่ 718

“ฉันบังเอิญเจอเขา แล้วฉันเกือบหกล้มลง ฉันเลยจับมือเขาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้น ฉันก็ปวดหัว” เธอพยายามอธิบายให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้น เกรงว่าเขาจะเข้าใจเธอผิด “สิ่งที่พี่พูดกับเขานั้นเป็นเรื่องไร้สาระจริงหรือเปล่า?” เขาถามอีกครั้ง เธอตกตะลึง เสียงของเธอติดอยู่ในลำคอและเธอก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้! ‘ไร้สาระ? นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ นี่คือสิ่งที่เด็กผู้ไม่ไม่หญิงพูดกับเด็กชายในฝันของฉัน’ ‘แต่ฉันจะตอบคำถามนั้นได้อย่างไร?’ ‘ฉันไม่ต้องการที่จะโกหกเขา แต่ฉันไม่อยากให้เขาเข้าใจสถานการณ์ผิดก่อนที่ฉันจะค้นพบความจริง’ “ทำไม คำถามนี้ตอบยากเหรอ?” ความเงียบของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองดูเธอ “ฉัน... รู้สึกมึนและปวดหัวมากจนจำไม่ได้ว่าพูดอะไรออกไป” หลิง อี้หรานพูด นี่เป็นความจริง สำหรับส่วนที่เหลือ เธออาจต้องรอจนกว่าเธอจะค้นพบความจริงก่อนจึงจะสามารถให้คำตอบเขาได้ “อย่างนั้นเหรอ?” เขาพึมพำในขณะที่เขายังคงถูรอยฟกช้ำบนแขนของเธอ “แต่ตอนนั้นพี่จับเขาแน่นมาก ทั้งที่ปวดหัว” “มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเพราะฉันกำลังจะหมดสติและล้มลง ก็เหมือนกับการคว้าสายชูชีพตอนกำลังจะจมน้ำ