บทที่ 725

ความไม่สบายใจของเธอเพิ่มขึ้นพร้อมกับความเปราะบางของเขา “ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ?” “บอกสิว่าจะไม่ทรยศฉัน ตกลงไหม?” น้ำเสียงของเขาแหบแห้งและฟังดูเว้าวอน ชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกวิตกกังวลและเจ็บปวดในหัวใจ ‘เขาคืออี้ จิ่นหลี! ทำไมเขาถึงใช้น้ำเสียงแบบนั้นขอร้องให้ฉันอย่าทรยศเขาล่ะ?’ เธอมองผ่านเขาไปเห็นแผ่นจารึกที่อยู่ข้างหลังเขา เธอรู้ว่ามันเป็นแผ่นจารึกของพ่อเขา คนที่มีตาอ่อนโยนเลือกความตายเพราะคนรักที่ทอดทิ้งเขา นั่น... เป็นการทรยศ พ่อของเขาถูกแม่หักหลัง จากนั้นเขาก็ถูกพ่อหักหลังที่ทิ้งเขาให้อยู่ตามลำพังในโลกนี้ ดวงตาของเขายังคงจับจ้องมาที่เธอ รอให้เธอตอบเขา เธอรู้สึกเศร้าใจ ดูเหมือนว่าเขาจะได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ แต่ใครจะรู้ว่าเขามีบาดแผลลึกที่ฝังใจถึงขนาดนี้ ตอนนี้เธออยากจะปลอบโยนความอ่อนแอและบาดแผลของเขา “ฉันจะไม่ทรยศคุณ” ดวงตาของเธอสบตากับเขาขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “จริงนะ?” เขาพึมพำ น้ำเสียงของเขาฟังดูเบามาก “จริงสิ” เธอตอบ วินาทีถัดมา แก้มของเขาก็สัมผัสเข้ากับฝ่ามือของเธอ ราวกับว่าความอบอุ่นจากมือของเธอทำให้ร่างกายของเขาอบอุ่น เธอคงไม่รู้ว่าเขารู้สึกเศร้าเพียงใดเ