บทที่ 772

หลิง อี้หรานเหนื่อยมากหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลังจากทานอาหารเสร็จ เธอก็ผล็อยหลับไป อี้ จิ่นหลีที่นั่งอยู่บนขอบเตียง จ้องมองใบหน้าที่หลับใหลของเธออย่างเศร้าสร้อย เธอนอนนิ่งราวกับว่าเธอจะไม่ไปไหนและทำได้เพียงอยู่ในสายตาของเขาเท่านั้น เธออยู่ตรงหน้าเขาแท้ ๆ แต่ทำไมเขากลับรู้สึกว่าเขาไม่สามารถจับต้องเธอได้? ‘วันนี้เธอบอกว่าเธอจะไม่เสียใจ แต่ทำไม... ฉันถึงคิดว่าเธอเสียใจล่ะ? ฉันไม่คิดว่าเธอจะรู้สึกอย่างที่พูดจริง ๆ !’ ฉากที่กู้ ลี่เฉินแบกเธอไว้บนหลังของเขาเป็นเหมือนฉากในภาพยนตร์ที่กรอย้อนหลัง เล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหัวของเขา เขาไม่เคยกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อน! ราวกับว่าสิ่งที่เขากลัวจะกลายเป็นจริง! “กู้ ลี่เฉินไม่มีความหมายอะไรกับเธอจริง ๆ เหรอ?” เขาพึมพำขณะใช้เรียวนิ้วยาวสัมผัสที่ริมฝีปากแดงที่ปิดสนิทของเธอเบา ๆ เธอที่กำลังหลับอยู่ไม่อาจให้คำตอบแก่เขาได้ “จิน ต่อให้ลูกตกหลุมรักใครสักคนในอนาคต พ่อไม่อยากให้ลูกรักใครมากเกินไปหรือเอาชีวิตไปฝากไว้ในมือของเขา” “จิน รู้ไหมว่าความขี้ขลาดคืออะไร? มันคือตอนที่ลูกเกลียดใครสักคน แต่กลับไม่สามารถทำร้ายเขาได้” “จิน อย่าเรียนรู้จากพ่อ อย่าเป็น