บทที่ 785

‘ฉันอยากจะลืมเขาและลบความสัมพันธ์นี้ไปจากหัวใจ จากนี้ไปฉันอยากจะลืมผู้ชายที่ชื่อจิน ให้มันมีเพียงอี้ จิ่นหลีแห่งเมืองเฉินก็พอ!’ เมื่อทำเธออธิษฐานเสร็จแล้ว หลิง อี้หรานก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองดูเทียนที่ลุกโชนก่อนจะดับมันลง “ฉันจะตัดเค้กให้” เธอพูดขณะตัดเค้กสามชิ้นแล้วมอบให้ ชิน เหลียนอี, ไป๋ ทิงซินและตัวเธอเอง หลิง อี้หรานหยิบเค้กขึ้นมากินทีละคำ เค้ก… มีรสหวาน แต่เธอกลับรู้สึกรสขมขื่นในปาก หลังจากกินเค้ก ชิน เหลียนอีก็ทำความสะอาด เธอวางแผนที่จะอยู่ต่อ แต่หลิง อี้หรานกลับพูดดักว่า “เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่กับฉันก็ได้ ฉันอยากอยู่คนเดียวและพักผ่อน” ชิน เหลียนอีลังเลเล็กน้อยก่อนพูดว่า “ก็ได้ พักผ่อนนะ! พรุ่งนี้เจอกัน” “อืม” หลิง อี้หรานพยักหน้า เมื่อมองดูท่าทางกังวลใจของเพื่อนสนิทของเธอ เธอยิ้มอีกครั้งและพูดว่า “เหลียนอี ฉันไม่เป็นอะไร” แต่รอยยิ้มนี้กลับทำให้ชิน เหลียนอีรู้สึกขมขื่นมากยิ่งขึ้น หลังจากออกจากโรงแรม ชิน เหลียนอีก็เดินไปขึ้นรถของไป๋ ทิงซินด้วยคิ้วที่ขมวด “เป็นอะไรไป? ยังเป็นห่วงเพื่อนอยู่เหรอ?” ไป๋ ทิงซินถาม “ฉันจะไม่กังวลได้เหรอ? ก็เธอบอกว่าไม่เป็นไร แต่เธอจะไม่เป