บทที่ 792

เย่ เหวินหมิงประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอดูสงบนิ่ง “จะไม่หนีเหรอ?” เขาถามขณะถอดเนคไท “แล้วฉันหนีได้หรือเปล่าล่ะ?” เธอโต้กลับราวกับพูดคุยเรื่องขบขัน เธอเคยหลบหนีได้ครั้งหนึ่งเมื่อเธอออกจากคุก และหนีออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นเขาในห้าง แต่ในที่สุด... เขาก็หาเธอเจออยู่ดี บางครั้ง โชคชะตาก็ดูเหมือนจะหมุนไปรอบ ๆ และปล่อยให้ทุกอย่างกลับเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสอีกครั้ง การทำให้ผู้คนรู้สึกหมดหนทางมันเป็นเรื่องตลกและน่าเศร้า “ไม่มีทางหนีพ้นหรอก” นี่คือคำตอบของเย่ เหวินหมิงที่มีให้เธอ “ถึงเธอจะหนีไปอีก ฉันก็จะเจอเธออีกครั้งอยู่ดี” “เพราะฉะนั้น ฉันก็ไม่จำเป็นต้องหนี” โจว เชียนหยุนยักไหล่ราวกับว่าเธอเลิกต่อต้านและพูดว่า “คุณเย่ คุณอยากให้ฉันชดใช้ชีวิตที่เป็นหนี้คุณยังไงบ้างล่ะ?” เย่ เหวินหมิงเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกันและจ้องไปที่โจว เชียนหยุน “ฉันสงสัยว่าใครช่วยเธอซ่อนทุกอย่างเมื่อที่เธอออกจากคุก” หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็คงจะใช้เวลาในการตามหาเธอไม่นาน “เพื่อน” โจว เชียนหยุนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “เพื่อนแบบไหน?” เขาถาม “เพื่อนที่ฉันจะมอบชีวิตให้ได้!” โจว เชียนหยุนตอบ แต่ดูเหมือนเย่ เหวินหมิงจะเ