บทที่ 794

ในตึกผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาล นายท่านอี้นั่งลงบนเตียงและมองดูหลานชายของเขาซึ่งนั่งห่างออกไปเพียงไม่กี่คืบ “ฉันได้ยินมาว่าแกเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วหรือ?” อี้ จิ่นหลีดูสงบนิ่ง ราวกับว่าเขาไม่แปลกใจที่นายท่านอี้รู้เรื่องนี้ไม่นานหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น เพราะคนในคฤหาสน์อี้ก็คงจะให้ข้อมูลแก่นายท่านอี้ แม้ว่าชายชราผู้นี้จะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมาเป็นเวลานาน แต่เขาก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในคฤหาสน์อี้ “ใช่ เราเลิกกันแล้ว” อี้ จิ่นหลีพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แกน่าจะฟังฉันตั้งแต่แรกนะ ผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะกับแก!” ดวงตาที่ขุ่นมัวของนายท่านอี้มองดูหลานชายของเขาอย่างเฉียบขาด “ดีที่แกไม่เหมือนกับพ่อของแก แกรู้ว่ามันควรหยุดก่อนที่จะสายเกินไป ไม่อย่างนั้นแกก็จะจบลงเหมือนกับพ่อของแก!” ทันใดนั้น อี้ จิ่นหลีก็ยิ้มเยาะเย้ยจากมุมริมฝีปากของเขาและเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับนายน้อยอี้ “คงเป็นคุณเองสินะที่จัดการให้จิตแพทย์ชื่อเหลิ่งมาที่คฤหาสน์อี้” ด้วยเหตุนี้ใบหน้าของนายท่านอี้จึงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่เขาก็ยอมรับอย่างง่ายดาย “ใช่ ฉันขอให้ใครสักคนติดสินบนหมอคนนี้ แล้วให้ส่งหมอไปที่คฤหาสน์อี้” เขาไ