บทที่ 833

หลิง อี้หรานรู้สึกอ่อนแรงและไม่สามารถทรงตัวได้อีกต่อไป เธอกำลังจะล้มลง ทันใดนั้น แขนแกร่งก็คว้าเอวเธอเอาไว้และช่วยไม่ให้เธอล้มลง “ขาคุณเป็นอะไร?” กู้ ลี่เฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา และนึกขึ้นได้ว่าเขาเห็นเธอเดินกะเผลกก่อนหน้านี้ “อาการเดิม ๆ น่ะ” หลิง อี้หรานพูดก่อนจะขอบคุณเขาสำหรับความช่วยเหลือ เขากดริมฝีปากบางของเขาเข้าหากันและดึงมือออกในขณะที่จ้องมองไปที่ขาของเธอ ‘อาการเดิม ๆ ? เธอมีอาการแบบนี้มาก่อนด้วยเหรอ?’ “อี้หราน เธอเป็นอะไรไหม?” หวา ลี่ฟางรีบแสดงความรักต่อพี่สาวของเธอ “ถ้าเธอเจ็บขา เธอนั่งพักก่อนก็ได้นะ” หลิง อี้หรานเหลือบมองลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างเย็นชา ถ้าลูกพี่ลูกน้องของเธอห่วงใยเธอจริง ๆ เธอคงไม่เล่นพูลอย่างมีความสุขแล้วปล่อยให้เธอยืนอยู่ตรงนั้น หยู ข่ายฮ่าวตกตะลึงและพูดด้วยสีหน้าตกใจว่า “พวกคุณรู้จัก... กันเหรอครับ?” “ค่ะ อี้หรานเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน” หวา ลี่ฟางพูดด้วยรอยยิ้ม หยู ข่ายฮ่าวมีท่าทีตกใจมากยิ่งขึ้น จากนั้นเขาก็หันไปหาหลิง อี้หรานและพูดว่า “เอ้า ทำไมคุณไม่บอกผมก่อนหน้านี้ ถ้าคุณบอกผมก่อน ผมจะได้เซ็นมันให้เสร็จ ๆ ไป” “งั้นเซ็นตอนนี้เลยได้ไหมคะ?” หลิง