บทที่ 857

จากนั้นราวกับถูกสิง เขาจุมพิตบนริมฝีปากเย้ายวนของหญิงสาว… ‘อืม... มีบางอย่างกำลังกดทับริมฝีปากฉัน ร้อนจัง…’ หลิง อี้หรานง่วงมากทำให้เธอรู้สึกได้เพียงการกดทับของบางอย่างบนริมฝีปากของเธอเท่านั้น เธอพยายามหลบหนีตามสัญชาตญาณ แต่ดูเหมือนเธอจะขยับตัวไม่ได้ จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา ‘ไม่ มีคนจูบฉัน!’ เธอลืมตาขึ้นโดยสัญชาตญาณ แต่กลับเห็นเพียงความมืดมิด ‘เป็นมือคน! เธอรู้สึกเหมือนถูกมือกดทับ’ มีมือปิดตาเธอไว้ เธอจึงมองไม่เห็นอะไรเลย จูบนั้นร้อนแรงมากยิ่งขึ้น ‘เขาคือใคร? ใครเป็นคนจูบฉัน?’ หลิง อี้หรานรู้สึกหวาดกลัว เธอพยายามดิ้นรนเกือบสุดกำลังของเธอ ทว่า การดิ้นรนของเธอกลับถูกปราบด้วยกำลังที่แข็งแรง เธอไม่สามารถหลุดพ้นหรือหลบหนีได้ ทันใดนั้น เธอก็ได้กลิ่นที่คุ้นเคยพร้อมกับจูบที่ทำให้เธอตัวสั่น ‘เขา... อี้ จิ่นหลี?’ พวกเขารู้จักกันดีมากที่สุดแล้วทำไมเธอถึงจำกลิ่นของเขาไม่ได้ล่ะ? นอกจากนี้ จูบนี้... ความรู้สึกที่คุ้นเคยนี้... ‘ต้องเป้นเขาอย่างแน่นอน’ ‘เขาจูบฉันทำไม? ทำไมเขาถึงทำเป็นแบบนี้?’ ‘ไม่ ฉันไม่ต้องการแบบนี้!’ หลิง อี้หรานกัดลิ้นร้อนที่อยู่ในปากของเธออย่างแรงและปากของเธอก