บทที่ 874

เธอพูดและพยายามดึงมือออก ทว่า เขากลับจับมือเธอไว้แน่นแล้วพูดว่า “เรียกฉันว่าจิน” “มันไม่เหมาะสม คุณอี้ เรา...” “เรียกฉันว่าจิน” เขายังคงพยายามต่อ “หรืออยากจะยืนอยู่ต่อที่นี่ล่ะ?” หลิง อี้หรานกัดริมฝีปากของเธอและมองไปรอบ ๆ เธอพบว่าหลายคนมองมาทางพวกเขาอยู่ หากพวกเขาอยู่ที่นี่ ผู้คนอาจจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายและเผยแพร่วิดีโอทางอินเทอร์เน็ต “จิน!” เธอโพล่งออกไปด้วยความยากลำบาก ทันใดนั้น รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา ความสดใสเข้ามาแทนที่ใบหน้าที่แสนอันตรายและความโกรธในดวงตาสีพีชที่สวยงามคู่นั้น... … หลิง อี้หรานมองดูอี้ จิ่นหลีเดินเข้าไปในบ้านเช่าของเธอ เธอได้แต่สงสัยว่าเธอจะย้ายออกไปจากที่นี่หรือไม่ แต่ถ้าเธอย้ายออกไป ยังไงเขายังสามารถเข้ามาในบ้านของเธอได้ตลอดเวลาอยู่ดี “คุณต้องการอะไร?” หลิง อี้หรานถามขณะจ้องมองอี้ จิ่นหลี “เธอจะทำอาหารเย็นเหรอ?” เขาถามเมื่อมองดูผักที่เธอซื้อมาจากตลาดก่อนหน้านี้ “ใช่” เธอตอบ “ทำสำหรับสองที่นะ ฉันจะกินด้วย” เขาพูด เธอหยุดชะงักก่อนจะพูดว่า “ฉันซื้อผักมากินแค่ 1 อย่าง และมีอาหารเย็นไม่พอสำหรับสองคน ถ้าคุณหิว ก็ไปนั่งทานในร้านหรือสั่งกลับบ้านจะดีกว