บทที่ 890

ทว่า วิธีนี้กลับได้ผลกับชิน เหลียนอี เธอคลายนิ้วที่กำเสื้อกั๊กไว้เล็กน้อย แต่เธอกลับดูไม่เต็มใจนัก “ไป๋ ทิงซิน… คุณ… คุณหมายความว่าคุณจะไม่ให้ฉันเก็บเสื้อกั๊กไว้เหรอ?” เธอพูดด้วยความยากลำบาก ดวงตาที่พร่ามัวของเธอเต็มไปด้วยความคับข้องใจ “คุณว่าผมมีเสน่ห์มากกว่าไม่ใช่เหรอ? แล้วเก็บเสื้อกั๊กของคนอื่นไว้ทำไม?” เขาตะคอกโดยลืมไปว่ากำลังโต้เถียงกับผู้หญิงขี้เมา “พวกเขา... เต้นได้ คุณเต้นไม่ได้...” เธอพึมพำ ไป๋ ทิงซินโกรธมากจนพูดว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมเต้นไม่ได้?” “งั้นก็เต้น… อืม… เต้น… และถอดเสื้อผ้าของคุณออกด้วย…” เธอพูดเสริมในตอนท้าย เขาจ้องมองที่เธอ “ถ้าผมเต้นให้คุณดู คุณจะหยุดคิดถึงผู้ชายคนอื่นไหม?” “แน่นอน... ฉันสัญญา!” เธอพยักหน้าเล็กน้อย “ก็ได้ รักษาคำพูดของคุณด้วย ถ้าคุณกล้ากลับคำพูด...” เขาหยุดชั่วคราว “ผมจะไม่ให้โอกาสคุณได้กลับพูดเด็ดขาด” จากนั้น ไป๋ ทิงซินจึงยกมือขึ้นและปลดกระดุมเสื้อต่อหน้าชิน เหลียนอี… เขาค่อย ๆ ขยับตัวไปมา การแสดงดังกล่าวไม่เคยมีมาก่อนในต่างประเทศ การเต้นมันง่ายสำหรับเขา และเขาสามารถเต้นได้ดีกว่าผู้ชายพวกนั้น ตราบใดที่เธอยังจับตาดูเขาอยู่ ‘เธอไม่ได้