บทที่ 900

“คนอย่างคุณคงไม่รู้สึกแบบนั้น แต่ฉันรู้สึก เราต่างก็เป็นมนุษย์ แต่บางคนก็เหนือกว่าคนอื่นและสามารถควบคุมพวกเขาได้อย่างง่ายดาย บางคนเป็นคนธรรมดา พวกเขาเป็นคนที่ด้อยกว่า พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะควบคุมชะตากรรมของพวกเขาได้และจะถูกคนอื่นหลอกอีก” ‘ถ้า... ฉันไม่ใช่ลูกสาวที่มาจากครอบครัวธรรมดา แต่เป็นลูกสาวของคนรวยและมีอำนาจ ฉันคงไม่ถูกตำหนิจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้นด้วยซ้ำ’ ‘คนที่ใส่ร้ายฉันคงไม่กล้าปล่อยให้ฉันต้องรับผิด’ ทุกวันในคุก เธอต้องใช้ชีวิตเหมือนร่างกายที่ไร้วิญญาณ แต่ละวันในคุกมันช่างผ่านไปอย่างยากลำบาก ชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับการกำหนดความเป็นความตายจากผู้อื่น ในขณะที่คนอื่นสามารถตัดสินใจได้อย่างอิสระว่าเธอจะถูกเฆี่ยนในวันนั้นหรือไม่ ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับคำสั่งจากหัวหน้าของพวกเขา ดวงตาสีเข้มมองดูผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา “เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ได้รู้สึกแบบนั้น?” เขากระซิบ รอยยิ้มเหยเกผุดขึ้นที่ริมฝีปากบาง ‘เธอรู้บ้างไหมว่าที่ฉันเลิกกับเธอและที่ฉันอยากจะหยุดรักเธอเป็นเพราะฉันไม่ต้องการให้เธอควบคุมชีวิตและความตายของฉัน?’ ‘เพราะฉันรักเธอมากเกินไป มากจนปล่อยให้เธอควบคุมทุกสิ่งท