บทที่ 916

เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณจะย้ายมาที่นี่เหรอ?” “มีอะไรหรือเปล่า? เราก็เคยอยู่ด้วยกันมาก่อนไม่ใช่เหรอ?” เขาถามกึ่งขบขัน ‘แต่มันจะเหมือนเดิมได้ยังไง?’ หลิง อี้หรานเม้มริมฝีปากบางเข้าด้วยกัน เธอไม่รู้จะตอบอะไรจนเวลาผ่านไปสักพัก “หรือว่าพี่ไม่อยากอยู่กับผมเหรอ พี่สาว?” เขาถามขณะก้มหน้าลงมาใกล้ ๆ แก้มขอเธอ ลมหายใจของเขารดโรยรินอยู่บนใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเขาเป็นเหมือนกันผลงานชิ้นเอกของพระเจ้า ตอนนี้เธออยู่ใกล้เขามากจนสามารถมองเห็นขนตาของเขาได้ เธอต้องการเบือนหน้าหนีเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของเขา ทว่า เรียวนิ้วยาวกลับจับคางของเธอเอาไว้เพื่อบังคับให้เธอมองมาที่เขา “เป็นอะไรไป? ตอบยากนักเหรอ?” น้ำเสียงของเขาเย็นชา ดวงตาสีดำนิลจ้องมาที่เธอ ราวกับต้องการมองทะลุผ่านเข้ามาในตัวเธอ “เธอเสียใจเหรอ? เสียใจที่ต้องตอบตกลงเพราะโจว เชียนหยุนใช่ไหม?” “ฉัน… จะไม่เสียใจ ฉันแค่ไม่ชินกับการเปลี่ยนแปลง… รวดเร็วแบบคุณ อี้ จิ่นหลี ฉันแค่อยากให้คุณให้เวลาฉันทำความคุ้นเคยอีกครั้ง ได้ไหม?” หลิง อี้หรานพูดอย่างขมขื่น น้ำเสียงของเธอแทบจะอ้อนวอน ในขณะที่แววตาของเขาเปล่งประกายระยิบระยับ “ถ้านี่เป็นคำขอของเธอ