บทที่ 942

เซียว จื่อฉีตื่นตระหนกและรีบพูดขึ้นว่า “นายน้อยอี้ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด จื่ออี้ยังเด็กและยังไม่บรรลุนิติภาวะ ได้โปรดยกโทษให้เธอด้วยเถอะครับ” จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่เซียว จื่ออี้ที่ยังอยู่บนพื้น “ขอโทษเดี๋ยวนี้!” เซียว จื่ออี้รู้สึกโมโห! ‘ฉันเป็นคนถูกตบ แต่กลับต้องพูดขอโทษ!’ ‘แต่ฉันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้นี้ เพราะฉันไม่สามารถเผชิญหน้ากับอี้ จิ่นหลีได้ ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลเซียวไม่มีอะไรเทียบอี้ จิ่นหลีได้เลย!’ ‘ฉันได้ข่าวมาว่าหลิง อี้หรานย้ายออกจากคฤหาสน์อี้และอาศัยอยู่ในบ้านเช่าขนาดเล็ก อี้ จิ่นหลีต้องทิ้งเธอไปแล้วสิ แต่ทำไม... อี้ จิ่นหลีถึงปกป้องหลิง อี้หราน?’ ‘อี้ จิ่นหลี... เป็นคนพาหลิง อี้หรานมางานเลี้ยงในวันนี้หรือเปล่า?’ เซียว จื่ออี้รู้สึกสงสัย แต่ไม่มีใครสามารถให้คำตอบแก่เธอได้ เธอลุกขึ้นอย่างงุ่มง่ามและกำลังจะพูดขอโทษ แต่หลิง อี้หรานกลับพูดว่า “ไม่ล่ะ ขอบใจนะ แต่ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากเธอ” เซียว จื่ออี้ตกตะลึง ‘หมายความว่ายังไง? ฉันกำลังจะขอโทษ แต่เธอ...’ “จริงสิ พี่ไม่ต้องการคำขอโทษ” อี้ จิ่นหลีพูด ‘พี่?’ เซียว จื่อฉีรู้สึกประหลาดใจ เขาเคยได้ยินอี้ จิ่นหลีพูดกับอี้หร