บทที่ 957

“ถ้าคุณไม่มีคำถามเพิ่มเติมแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะ” หลิง อี้หรานพูดขณะที่เดินไปที่ประตูห้อง แต่ก่อนที่มือของเธอจะสัมผัสโดนลูกบิดประตู เขากลับคว้าตัวของเธอเอาไว้เสียก่อน “หลิง อี้หราน คุณจำเป็นต้องปฏิเสธผมแบบนี้ด้วยเหรอ?” น้ำเสียงที่มักจะเรียบนิ่งกลับฟังดูไร้ความอดทนมากขึ้นเรื่อย ๆ กู้ ลี่เฉินรู้สึกกังวลอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้ หลิง อี้หรานจ้องมองใบหน้าหล่อเหล่าที่อยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขาทำให้เธอนึกถึงใบหน้าจิ๋ว ๆ ของอีกคนหนึ่ง ย้อนกลับไปในตอนนั้น เด็กชายที่มีใบหน้าแบบนี้กำลังกอดเธอไว้เมื่อเห็นว่าเธอเหน็ดเหนื่อยจากการแบกเขาไว้บนหลัง “ฉันจะดีกับเธอให้มาก ๆ ฉันจะซื้อชุดสวยให้เธอเยอะ ๆ ฉันจะพาเธอไปกินของอร่อย ๆ ฉันจะปกป้องเธอให้ดีที่สุด!” เธอไม่ได้จริงจังกับคำพูดของเขามากนักในขณะนั้น ทุกคนล้วนลืมสิ่งที่ตัวเองพูดในวันถัดไปกันทั้งนั้น หลังจากนั้นเธอก็ป่วยและลืมเขาไปเสียสนิท เธอลืมแม้กระทั่งความทรงจำที่มีร่วมกัน เธอไม่รู้ว่าเขาตามหาเธอมาหลายปี! ความหมกมุ่นของเขานั้นมีมากเกินกว่าที่เธอจินตนาการไว้ แต่ตอนนี้ความหมกมุ่นเหล่านั้นได้ตกไปอยู่กับหวา ลี่ฟาง ‘สำหรับฉ