บทที่ 960

อี้ จิ่นหลีรู้สึกแย่ที่เขาขอให้หลิง อี้หรานทำให้อาหารให้เขากินในวันนี้ “เอามือแช่น้ำเย็นไว้ เดี๋ยวฉันจัดการซุบเอง” เขาพูดขึ้น “คุณจะทำเหรอ?” เธอรู้สึกประหลาดใจ “ไม่ได้หรือไง?” เขาเดินไปที่หม้อ ยกฝาขึ้นแล้วมองดูซุบ จากนั้นเขาจึงเริ่มเติมเครื่องปรุงเล็กน้อยก่อนตักซุบด้วยช้อนเล็ก ๆ แล้วชิมดูก่อนจะปิดเตา การเคลื่อนไหวของเขาดูงดงามและเป็นธรรมชาติ หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังดูรายการทำอาหาร ทว่า อี้ จิ่นหลีคอยมองดูเธอเป็นครั้งคราวในขณะที่เขาเตรียมซุบ ราวกับว่าเขากังวลว่าเธอแอบดึงมือออกจากก๊อกน้ำ หลังจากหลิง อี้หรานแช่มือในน้ำเย็นเป็นเวลาสิบนาที อาการปวดแสบปวดร้อนของเธอก็บรรเทาลง แม้ว่านิ้วของเธอจะยังแดงอยู่นิดหน่อย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร “ยังแดงอยู่เลย” อี้ จิ่นหลีขมวดคิ้วขณะมองดูนิ้วของเธอ “เดี๋ยวอีกสองสามวันก็ดีขึ้น” หลิง อี้หรานตอบ ทันทีที่เธอพูดจบ เขาก็เอาปลายนิ้วของเธอเข้าไปใกล้ปากของเขาและแลบลิ้นออกมาเลียปลายนิ้วของเธอเบา ๆ ราวกับว่าเขากำลังปลอบโยนอาการบาดเจ็บที่ปลายนิ้วของเธอ หลิง อี้หรานตัวแข็งทื่อ เธอรู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอกำลังพุ่งไปที่ปลายนิ้ว เ