บทที่ 350
โรสจับมือของเจย์แล้ววางบนใบหน้าของเธอเอง
ดวงตาของโจเซฟินขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเธอมองไปที่เจย์ด้วยความหวาดกลัวในดวงตาของเธอ
ถ้าพี่ชายของเธอทนได้ถึงขั้นนี้ เธอจะได้กินฝ่าเท้าเป็นมื้ออาหารเช้าแน่
เจย์ไม่โกรธ แต่เขากลับให้นิ้วมือทั้งหมดกับเธอเพื่อลูบไล้ใบหน้าที่แดงก่ำเหมือนลูกตำลึงของเธอ
เขาถามอย่างอ่อนโยนว่า “เธอรู้ไหมว่านี่คือมือของใคร?”
“ฉันรู้” โรสพึมพำ
“เจย์บี้”
โจเซฟินกรีดร้อง “อ่าห์!”
เธอปิดปากและจ้องมองไปที่เจย์ อย่างหวาดกลัว
นี่คือชื่อเล่นต้องห้ามของเจย์
มีผู้หญิงคนหนึ่งโทรหาเขาแบบนั้นในตอนนั้น ท้ายที่สุด ชื่อเสียงของเธอก็ถูกทำลายโดยพี่ชายของเธอและผู้หญิงคนนั้นก็ฆ่าตัวตาย
โรส ลอยล์ ถึง คราวเคราะห์แล้วแน่
ถึงกระนั้น ดวงตาที่เย็นชาของเจย์ก็ค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น รอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“โรส กลับบ้านไปกับฉัน” เจย์พูดด้วยความรัก
ทันใดนั้น โรสก็รู้สึกคลุ้มคลั่ง เธอปล่อยมือของเจย์และดึงผมของเธออย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอคร่ำครวญอย่างเสียใจ
“ฉันไม่มีบ้าน!
“ฉันไม่มีบ้าน
“ฉันเป็นยัยบ้า ฉันทิ้งบ้านไปแล้ว”
โรสทรุดตัวลงกับพื้น คุกเข่า แล้วตบตัวเอง “คุณปู่ ฉันคิดผิด ฉันผิดไปแล

링크를 복사하려면 클릭하세요
더 많은 재미있는 컨텐츠를 보려면 웹픽을 다운받으세요.
카메라로 스캔하거나 링크를 복사하여 모바일 브라우저에서 여세요.
카메라로 스캔하거나 링크를 복사하여 모바일 브라우저에서 여세요.