บทที่ 467

หลังจากที่โรสเดินจากไป เจย์เข้าไปในห้องพักฟื้นของท่านปู่เซเวียร์ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง เกรย์สันนำดอกไม้ที่ถือมาด้วยใส่ลงแจกันและวางเค้กบนโต๊ะที่ริมหน้าต่าง เมื่อเขาเห็นเค้กมัทฉะดูดีวางอยู่บนโต๊ะก่อนหน้านี้แล้ว เกรย์สันก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ “ท่านประธาน!” เจย์ยืนอยู่ข้างเตียงของห้อง ขณะที่มองดูท่านปู่เซเวียร์ที่หลับใหลอยู่เงียบ ๆ เมื่อจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงประหลาดใจของเกรย์สัน เจย์ก็หันกลับไปมอง เกรย์สันถือเค้กมัทฉะชิ้นเล็ก ๆ แล้วเดินไปหาเจย์ “ท่านอาเรส ดูนี่สิ มีคนมาก่อนหน้าเราด้วยครับ” เจย์เห็นเค้กที่สวยงามที่มีตัวอักษรภาษาอังกฤษว่า ‘ความสุข’ ที่ทำจากผลไม้ จู่ ๆ เขาถึงกับเบิกตากว้างขึ้นมาทันที่ เขาเอื้อมมือออกไปทันทีและใช้นิ้วปาดขอบเค้กมัทฉะนั้นก่อนจะตักเข้าปากเพื่อลิ้มรส รสชาติที่คุ้นเคยทำให้หัวใจของเขาเบ่งบานด้วยความปิติยินดี จากนั้นเจย์ก็วิ่งออกไปข้างนอกราวกับว่าเขาบ้าไปแล้ว เขามั่นใจว่าแองเจลีนกลับมาแล้ว เค้กนี้เป็นงานฝีมือของแองเจลีน เขาเข้าไปในลิฟต์และวิ่งออกจากประตูแกรนด์ เอเซียแต่กลับไม่เห็นร่างที่คุ้นเคย เขาหันไปรอบ ๆ ด้วยความหงุดหงิด โรสยืนมองดูอยู่อย่างเงียบ ๆ