Webfic
더 많은 컨텐츠를 읽으려면 웹픽 앱을 여세요.

บทที่ 469

หลังจากที่โรสกลับมาที่ห้องเช่าของเธอ เธอก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงพรางถอนหายใจเป็นระยะ ๆ ขณะที่โจเซฟินกำลังพอกหน้าอยู่นั้น เธอก็รู้สึกสับสนเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจซ้ำ ๆ “เกิดอะไรขึ้น?” โจเซฟินถาม โรสพูดอย่างหดหู่ใจ “วันนี้ฉันเจอคน ๆ หนึ่ง แล้วบอกว่าฉันน่าเกลียด” ทันทีที่โจเซฟินลอกที่มาส์กหน้าออกและแผดเสียงออกมา “ใครพูดอย่างนั้น? ให้ฉันไปฉีกปากของเธอสักทีเถอะ” “เป็นเด็กสาว” “หยาบคายอะไรอย่างนี้!” โจเซฟินโพล่งออกมาทันที “ช่างมันเถอะ คำพูดของเด็กไม่มีพิษมีภัยหรอก” โรสตอบ โจเซฟินมองโรสที่หดหู่พรางปลอบประโลมเธอ “ในเมื่อรู้ดีว่าคำพูดของเด็กไม่มีพิษไม่มีภัย แล้วทำไมยังทำหน้าบูดเบี้ยวอยู่ล่ะ?” เธอลุกขึ้นนั่งอย่างเศร้าโศก “โจเซฟิน ฉันคิดว่าวันนี้ฉันเห็นพี่ชายของเธอด้วย” ปากของโจเซฟินอ้าค้างด้วยความตกใจ “บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ว่าไหม?” “บังเอิญถึงสองครั้งเลยเหรอ?” โรสชูสองนิ้ว “พี่ชายของฉันจำเธอได้หรือเปล่า?” โจเซฟินรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อเธอเห็นว่าโรสดูสิ้นหวังเพียงใด โรสร้องเสียงดังออกมาว่า “โจเซฟิน เขาจำฉันไม่ได้” โจเซฟิน “...” เธอหยิบกระดาษทิชชู่หนึ่งห่อแล้วยื

링크를 복사하려면 클릭하세요

더 많은 재미있는 컨텐츠를 보려면 웹픽을 다운받으세요.

카메라로 스캔하거나 링크를 복사하여 모바일 브라우저에서 여세요.

© Webfic, 판권 소유

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.