บทที่ 543

ชายหนุ่มรูปงามมีเสน่ห์สวมเสื้อกาวน์หมอและแว่นตากรอบทองเดินเข้ามาในห้องอย่างจริงจัง ใบหน้าของเขาดูสะอาดสะอ้านในขณะที่ลักษณะของเขาเฉียบคมและดูลึกล้ำ รอยยิ้มของเขาช่วยเยียวยาได้เลย เขาดูน่าเชื่อถือและดูเป็นเด็กเก่งที่ตั้งใจเรียน เจมส์ถามว่า “คุณชื่ออะไร?” “ผมชื่อ สตอร์ม!” สตอร์มตอบอย่างสุภาพ “คุณท่านอาเรส ต่อจากนี้ไป ผมจะเป็นนักกายภาพบำบัดส่วนตัวของคุณครับ ในอีกสามเดือนข้างหน้า ผมจะช่วยคุณขจัดจากการพยุงด้วยไม้เท้านั่นและให้คุณยืนด้วยสองเท้าของคุณเองได้อีกครั้ง” น้ำเสียงของสตอร์มเป็นจังหวะที่ดี น้ำเสียงของเขาดูปานกลางไม่รุนแรงมากนัก แต่ก็ปนไปด้วยความรู้สึกมั่นใจและภาคภูมิใจ เจมส์พยักหน้า “งั้นฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ” หัวหน้าแพทย์ได้จัดการเรื่องย้ายออกจากโรงพยาบาลของเจมส์ให้เรียบร้อย ต่อจากนั้นสตอร์มและเจมส์กลับไปที่คฤหาสน์กุหลาบของเขาที่อยู่ในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึง ในคฤหาสน์ดอกกุหลาบ ซึ่งครั้งหนึ่งสถานที่แห่งนี้เคยคึกคักไปด้วยกิจกรรม แต่ตอนนี้กลับดูเงียบสงบและว่างเปล่า เจมส์พยุงตัวเองด้วยไม้เท้าขณะยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า เขาตะโกนอย