บทที่ 652

เจย์พูดอย่างใจเย็น “มีวันไหนที่เธอจะไม่ทำตัวแปลก ๆ ไหม?” แองเจลีนถึงกับเหงื่อหยด มันเป็นความจริงที่เธอไม่ได้รุนแรงกับเขาเป็นครั้งแรก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องปกติจากเดิม “ที่รัก คิดให้มากกว่านี้สิ…” แองเจลีนท้วงด้วยอารมณ์ที่ดี หัวใจของเจย์อบอุ่นในนาทีที่เธอเริ่มแสดงท่าทางน่ารัก เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนและขยี้ผมของเธออย่างเสน่หา ในที่สุด เขาก็เริ่มคิดอย่างมีวิจารณญาณ เมื่อนึกถึงบางสิ่ง สีหน้าของเจย์ก็มืดลงทันที “มีบางอย่างผิดปกติกับไวน์เมื่อวานงั้นเหรอ?” แองเจลีนยิ้มและพยักหน้า “นายก็เดาได้หนิ” “งั้นเธอไปที่กระท่อมโบยบินสู่จันทราเพื่อเป็นฮีโร่เหรอ?” แองเจลีนรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่ใช่ความไม่พอใจและไม่ใช่การประชดประชันในคำพูดของเขา เธอพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจว่า “โชคดีที่ฉันไปทันเวลา ไม่อย่างนั้น น้องสาวนางฟ้าของนายคงถูกฮิโรชิ ไททัสทำลายไปแล้ว” การแสดงออกของเจย์เย็นชา “คราวหน้าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น บอกฉันด้วย อย่าไปคนเดียวอีก” แองเจลีนมองดูขาของเขา... “แต่…” เจย์พูดอย่างโกรธเคือง “แต่อะไร?” เธอดูถูกความสามารถของเขาหรือเปล่า? “ก็ได้” แองเจลีนตอบ เจย์ตระหนักว่าได้ว่าคำชมของแองเจลี