บทที่ 78

โรสยิ้มอย่างสบายใจ อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มของเธอดูขมขื่นเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเจย์ เธอรักเขามาตลอดทั้งสองชีวิต การพูดว่าลืมเขานั้นง่ายกว่าทำจริงมากนัก "ด้วยความสัตย์จริง ฉันก็ยังรอเขาอยู่ในจุดเดิมมาตลอด" โรสกล่าวเสียงเบา โจเซฟินยอมในความเข้มแข็งของโรส และปณิธานที่แน่วแน่ของเธอ เธอชื่นชมโรสจริง ๆ "พี่สะใภ้ จากที่ฉันได้พูดไป ฉันจะปกป้องพี่ไว้ภายใต้ปีกของฉันด้วยชีวิต ใช้ชีวิตที่นี่ให้สงบสุข ฉันจะบอกพี่ชายเองว่าพี่สะใภ้ออกจากประเทศไปแล้ว" โรสกล่าวขอบคุณ "โจเซฟิน ขอบคุณนะ" โจเซฟินตอบ "พี่มอบหลานชายและหลานสาวสุดน่ารักให้ฉันตั้งสามคน ฉันต่างหากล่ะที่ต้องขอบคุณพี่สะใภ้" เซ็ตตี้ชะเง้ออยู่ที่ลูกบิดประตูแล้วกล่าวอย่างน่าสงสาร "คุณแม่ขา เมื่อไหร่พวกคุณแม่จะคุยกันจบคะ? เจนสันกับหนูหิวแล้วนะ" โรสนึกได้ทันทีว่าตอนนี้สายมากแล้ว เธอรีบใส่ผ้ากันเปื้อนแล้วมุ่งหน้าเข้าครัว "แม่จะทำของอร่อยให้กินเดี๋ยวนี้เลย" "พี่สะใภ้ ฉันก็อยากกินที่นี่ด้วย" "ได้เลย!" ชามของบะหมี่ไข่และมะเขือเทศถูกเสิร์ฟเป็นมื้อเช้า ทั้งเจนสันและเซ็ตตี้ต่างได้รับอาหารเต็มชามทั้งคู่ นี่เป็นครั้งแรกของโจเซฟินที่ได้ทานอาหารเช้าที่ธรรมดาแ