บทที่ 93

โจเซฟินถอนหายใจอย่างแรงด้วยความโล่งอกเมื่อโรสยินยอม โจเซฟินรู้ว่าการตัดสินใจของโรสนั้นยากขนาดไหน ซึ่งคงทำให้เธอเศร้าโศกมากเช่นกัน เธอเดินไปตรงหน้าของเจย์แล้วกล่าว "พี่ชาย นายอาจปฏิเสธคำขอของพี่สะใภ้ที่ต้องการจ่ายค่าไถ่ นายเหยียดหยามและล้อเลียนเธอที่ต้องการยืมเงินสองร้อยล้านจากนาย แต่ถ้านายได้เจอร็อบบี้น้อย นายจะไม่ใช่แค่ให้ยืมเงินสองร้อยล้านกับเธอ แต่นายจะกระทั่งมอบเงินให้เธอสองพันล้านด้วยถ้าโจรลักพาตัวร้องขอ" ใบหน้าของเจย์มีการล้อเลียนอยู่ในนั้น "โจเซฟิน อาเรส อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันจะยอมจ่ายสองพันล้านให้ผู้หญิงคนนี้? เธอรู้ไหมฉันเกลียดเธอขนาดไหน?" ท่าทางของเจย์เริ่มดูชั่วร้าย โจเซฟินเปิดปากของเธอเล็กน้อยในขณะที่จ้องเจย์ บางทีเธออาจจะเบื่อการทะเลาะแล้ว เสียงของเธอจึงได้ดูเย็นชา "นายจะไม่จ่ายสองพันล้านให้ลูกชายนาย?" "แต่เขาไม่ใช่ลูกชายฉัน..." เจย์โมโหมาก "เด็กที่อยู่ในมือของโจรลักพาตัวคือลูกนาย" โจเซฟินคำรามอย่างหมดความอดทน "เธอพูดบ้าบออะไรของเธอ? ลูกชายฉันอยู่ตรงหน้านี่ไง" "ร็อบบี้น้อยกับเจนสันเป็นฝาแผดกัน" โจเซฟินกล่าว เจย์เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง ใบหน้าบิดเบี้ยวของเขาค่อย ๆ เริ