บทที่ 614

ถึงยารานั้นจะยังเด็กอยู่ แต่ฉันก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะให้ลูก ๆ ทั้งสองเรียกเธอว่าพี่สาว ด้วยเหตุนั้น ฉันจึงเสนอขึ้น “เรียกว่าคุณป้าเป็นยังไง?” ยาราถามอย่างสงสัย “ถ้างั้นแลนซ์ก็กลายเป็นคุณลุงของพวกเขาน่ะสิ?” “นี่หมายความว่าฉันกลายเป็นญาติของแลนซ์งั้นเหรอ?” ฉันหัวเราะและเห็นด้วยกับเธอ “ฉันโอเคกับมันนะ บางที พวกเขาอาจเรียกแลนซ์ว่าลุง และเรียกเธอว่าคุณน้าดีไหม?” ฉันไม่แน่ใจว่าควรแยกความอาวุโสตามอายุของพวกเขาอย่างไรดี “โอเค เรียกแบบนั้นแหละ แลนซ์กลายเป็นลุง และฉันก็ชอบให้เรียกน้าเหมือนกัน!” แลนซ์พูดถูก มันไม่มีปัญหาอะไรแม้ฉันจะสนิทกับเขา มันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่หากเขายืนกรานจะทำการแสดงเปียโนด้วยบทเพลงนั่น บทเพลงเปียโนนั้นเคยเป็นของเราทั้งคู่ และด้วยอุปนิสัยของยารา เธอคงไม่เข้าใจพวกเราผิด! ฉันกับแลนซ์ เราทั้งคู่ไม่มีอะไรต้องปิดบัง “ดีเลย ถ้างั้นก็เอาตามนี้นะ! อีกอย่างตอนที่ฉันประกันตัวเธอออกมา เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกว่าเธอขึ้นโรงพักห้ารอบแล้วภายในระยะเวลาสองปี ปกติแล้วเธออยู่ที่ฟินแลนด์ ทำไมเธอถึงลงเอยด้วยการมีปัญหาที่นี่ตลอดเลย?!” “ทั้งหมดนั่นมันเป็นปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ” เธอถอนใจ เธอไม