Kabanata 2491

Naglaho si Wilbur sa umiikot na puting vortex. Sa sandaling iyon, ang lahat sa ikalimang palapag ng magical tower, kabilang ang Pterodactyl Lord, ay naging alabok at nawala nang walang bakas. Sa isang flash ng puting liwanag, natagpuan ni Wilbur ang kanyang sarili sa ikaanim na palapag ng magical tower, na nasuspinde sa ere. Nakita niya ang kanlurang kalangitan na kumikinang sa ginintuang kinang ng papalubog na araw at gulat niyang sinabi sa kanyang sarili, "Nandito na ba ang paglubog ng araw?" Pagkatapos ng maikling sandali ng pagmumuni-muni, tumingin si Wilbur sa ibaba upang makita ang walang katapusang lugar ng kagubatan sa ibaba, ang mga puno nito ay makapal na may malalagong mga dahon. Marahan siyang bumaba mula sa ere at pumasok sa kagubatan. Sa pag-suri sa kanyang paligid, walang nakitang banta si Wilbur. Ang lugar ay lumitaw na walang pagkakaiba sa isang tipikal na sinaunang kagubatan. Nagsimula siyang maglakad pasulong at, pagkaraan ng ilang oras, nakaramdam siya ng uhaw