Kabanata 2538

Bumaba ang tingin ni Wilbur sa mga lubid na nakatali sa kanya at bahagyang ngumiti. Sa totoo lang, madali siyang makalaya, ngunit alam niyang kailangan niyang makipaglaro sa mga taganayon para maresolba ang tensyon sa nayon. Nagpasya siyang ipagpatuloy ang acting ng paghingi ng ulan. Bigla niyang narinig ang desperadong iyak ng mga bata na nagmumula sa plaza ng nayon habang nag-iisip siya. Kakaiba ang ingay, kaya mabilis siyang kumalas sa mga lubid at nagmamadaling lumabas ng silid. Nang makarating si Wilbur sa plaza ng nayon, nakita niya ang nagngangalit na apoy sa gitna. Sa gitna ng apoy, naririnig niya ang mga bata na umiiyak, ngunit makalipas ang ilang sandali, tumahimik ang kanilang mga iyak. Napalingon lahat ang mga taganayon para tingnan si Wilbur dahil narinig nila ang mga yabag nito. Mukha silang nagulat nang makita siya. Isang babaeng humihikbi ang tumakbo at lumuhod sa harap ni Wilbur. Umiiyak siya at sinabing, "Sir... Sir, pakiusap. Bigyan niyo ng hustisya ang mga m