Kabanata 485

Matagal na walang masabi si Wilbur, at nanginginig si Sammy na parang isang bulaklak na hinihintay ang isang parating na bagyo. Kabado siya at medyo takot, ngunit medyo sabik din. Nalilito din siya sa halo-halong mga emosyon. Iniisip niya kung ano ang ginagawa niya. Tumayo siya sa sandaling yun at nilagay niya ang kumot kay Sammy. Ngumiti siya at sinabi niya, “Kailangan ko mag cultivate, kaya dapat ka na magpahinga. Marami tayong gagawin bukas. Magpahinga ka ng mabuti.” Pagkatapos itong sabihin, pumunta si Wilbur sa sala. Sa huli ay napansin ni Sammy na suot pa rin ni Wilbur ang mga damit niya. Pakiramdam ni Sammy na napahiya at dismayado siya. Tinaas niya ang mga kumot at pakiramdam niya na umiinit ang katawan niya. Nagmeditate si Wilbur ng isang gabi sa loob ng sala. Hindi lumabas si Sammy hanggang sa alas onse ng umaga. Ngumiti si Wilbur at sinabi niya, “Dapat na tayong umalis.” Mabagal na naglakad palabas si Sammy, at ang mukha niya ay kasing pula ng isang mansanas. “Tara na