Kabanata 1886

”Patawad. Sana di pa huli ang lahat para pagbayaran ko ang mga kasalanan ko.” Nang marinig ang sinabi ni Shirley, medyo naantig si Madeline at Jeremy mula sa kailaliman ng kanilang puso. “Wag ka nang magsalita. Kung alam ito ni Adam, hindi niya rin gugustuhing magkaganito ka. Pumunta na tayo ng ospital.” Nag-alok si Madeline ngunit bahagyang umiling si Shirley habang nagsisimula na siyang mapapikit sa pagod. “Namimiss ko na ang mga magulang ko at ang kapatid ko. Gusto ko ring humingi ng tawag sa babaeng matagal nang nag-aalaga sa akin…” Pumikit si Shirley. Tumulo ang mainit na luha mula sa sulok ng kanyang mata. Namula ang mata ni Carter nang maiyak siya. “Shirley, naaalala mo lang ang mga magulang mo, ang kapatid mo, at si Cathy na hindi mo naman kamag-anak. Pero paano naman ako? Naisip mo man lang ba ang anak natin?” “Heh.” Pumikit si Shirley at tumawa. “Wala tayong anak. Noon pang itinadhanang mamatay ang batang ito sa tiyan ko noong simula pa lang.” “...” Muling tu