Kabanata 1890

Naalala niyang tinawag siya nito noon sa ganitong paraan, pero bago pa siya umalis nang walang paalam noon. Bago yun, talagang naging mabait sa kanya si Carter. “Wag kang mag-alala Shirley. Kahit anong mangyari sa’yo, habang buhay kitang aalagaan.” Marahang nangako si Carter. Hindi makapaniwala si Shirley sa narinig niya. Naramdaman pa niyang lumalaktaw ng tibok ang puso niya, at muling tumulo ang luha sa mga mata niya. Si Carter, nang mapansin ang luha sa sulok ng mga mata ni Shirley, ay napahinto habang mukhang masaya at nagulat. “Shirley, gising ka? Gising ka ba?” Ayaw nang ipapatuloy pa ni Shirley ang pagpapanggap. Dahan-dahan niyang dinilat ang basa at mapula niyang mata nang kalmado at nakita ang isang nagagalak na Carter. “Di ko kailangan ang pag-aalaga mo, at hindi ako babalik ng St. Piaf kasama mo. Gusto kong mamatay sa Glendale, mamatay sa pinagmulan ko. Gusto kong mailibing kasama ng mga magulang ko at ng kapatid ko. Si Shirley, habang determinado, ay inilay