Kabanata 2309

Kaagad na nagbago ang ekspresyon ni Neil sa isang iglap, at nagkaroon ng bakas ng pagkabahala sa kanyang namumulang mata. “Rae, talaga bang kinamumuhian ako nang sobra ng anak natin?” “Hindi lang ikaw ang kinamumuhian niya, ayaw rin niya sa akin.” Malungkot na bumuntong-hininga si Raegan. “Ngunit sinong makakasisi sa kanyang ganito ang maramdaman niya? Sarili lang natin ang masisisi natin dito.” “Hindi, hindi mo pwedeng sisihin ang sarili mo. Kasalanan ko ito.” Sinalo ni Neil ang sisi. “Kung nalaman ko lang kaagad—” “Ang daming taon na ang nakalipas. Huwag mo nang banggitin ulit ‘yan.” Sumingit si Raegan, ayaw nang alalahanin pa ang mga masasamang alaalang kaugnay sa pamilya niya. “Kahit ano pa ang nangyari noon, kasalanan natin ito bilang magulang. Hindi dapat natin iniwan si Ava at ginawang ulila. Lumaki ang bata nang walang pagmamahal ng magulang sa loob ng higit sampung taon. Iyon ay isang bagay na hindi natin mababawi sa buong buhay natin.” Nang sabihin ito, sumingha