Kabanata 535

Sa sumunod na sandali, natawa siya, "Tama ka, magkapareho nga kami. Pero mukhang hindi siya katulad ng dati." Napahinga ng malalim si Joshua. "Nagbabago ang tao, nagbago na siya ng tuluyan mula sa babaeng nakilala ko noon." Inangat ni Luna ang kanyang tingin at tinignan si Joshua. "Ano naman ikaw? Ikaw pa rin ba ang lalake ngayon tulad noon?" Huminto si Joshua, saka tumawa, "Hindi mo pa ako kilala noon." Napangiti si Luna. "Totoo iyon." Alam na alam niya kung anong klase siyang lalake noon, kaysa sa ibang tao. At muling natahimik ang paligid ng restawran. Nang makatapos silang pareho na kumain, pareho silang binabagabag ng kanilang mga isipan, tumigil na ang malakas na ulan. Ang sariwa, at amoy ng basang lupa ang nangingibabaw sa hangin. Marahil ay dahil sa magkasama silang nagsasaya kasama ng mga bata buong araw, napakakalmado ng pakiramdam ni Joshua. Oyon ang dahilan kung bakit pagkatapos ng hapunan, inimbitahan niya si Luna sa may bubong para tingnan ang buwan. Sa